ZAMBIA

OK, is het al even korte als verrassende antwoord van onze gids als we hem vragen ons leeuwen te laten zien. We trokken in Chirundu de grens tussen Zimbabwe en Zambia over en zijn na een tocht van ruim twee uur met een speedboot op de Zambezi klaar voor de eerste game drive in het Lower Zambezi National Park.
Onze gids stuurt de wagen gezwind over de onverharde wegen, door dichtbeboste en open landschappen, langs wrattenzwijnen, olifanten en koedoes. Een kudde impala's kleurt goudgeel door de ondergaande zon. De kopjes veren op in onze richting als we er langs stuiven. Dit deel bezoeken we morgen wel, zegt Sam, onze gids. Now we are going to see cats. We protesteren niet om al dit moois te laten passeren, gebrand als we zijn om leeuwen 'in het echt' te zien.
 
Een half uur later staan we oog in oog met een luipaard. Het dier heeft in de ochtend een impala gedood en heeft haar prooi in een boom gehesen, goed beschermd voor andere dieren. Twee welpen zitten even verder goed verscholen in het hoge gras. We zijn kinderlijk enthousiast. Hiervoor trekken we naar Afrika. Dit is een hoogtepunt voor elke safariliefhebber. Het wordt al donker als we de bloedmooie dieren verlaten. Een luipaard blijft enkele dagen bij zijn prooi zodat we hen de volgende ochtend nog eens kunnen zien.
 
We rijden dieper het nationale park in. De zon is nu helemaal achter de horizon verdwenen en de omgeving kleurt diepzwart. We zien een troep leeuwen in de felle lichtstraal van onze jeep. Een olifantenjong is ten prooi gevallen van de hongerige leeuwen en is volledig opengereten. Een grote mannetjesleeuw kraakt met zijn stevige kaken de ribben van het onfortuinlijke dier.
Op de terugweg naar de lodge houden we nogmaals halt bij de luipaarden. De welpen hebben hun schuiloord verlaten en volgen het voorbeeld van de moeder. Ze peuzelen gretig van de gevangen impala. We nemen enkele foto's van dit uniek plaatje.

We rijden terug naar de plek waar we gisteren de leeuwen met hun prooi achterlieten. Het is nog vroeg op de ochtend en de koude wind priemt door onze jassen zodat de fleecedekens meer dan welkom zijn.
Twee leeuwen liggen met gespannen buik languit in het gras. De weelderige manen van de grootste leeuw zijn doordrongen van het bloed van het olifantenkalf. Ze hebben zich hun prooi duidelijk laten smaken. Een leeuwin duikt met haar kop volledig in de buikholte van de olifant, op zoek naar het hart en de longen. Het vlees is al zorgvuldig van het karkas van het dier gepeuzeld. Gieren wachten geduldig hun beurt af. Zij zijn de opruimers van de wildernis en zullen het dier tot op het bot verslinden.
 
De luipaarden en hun prooi zijn verdwenen. Wellicht heeft een troep hyena's de buit ontfutseld terwijl het luipaard meer oog had voor haar welpen. Ze zal opnieuw op jacht moeten om haar jongen te voeden.
 
Na een verfrissende plons in het zwembad rijden we terug naar het nationale park. De privé concessie van het Chongwe River Camp baadt in de gloed van de namiddagzon. Kleuren worden intenser, de wilde dieren nog aantrekkelijker. Langzaam rijden we langs kuddes dreigende buffels, speelse jonge bavianen en elegante koedoes, begeleid van het leerzame commentaar van Sam. Een olifant verspert de weg. Dreigend en trompetterend stormt de kolos op ons af, de oren wijd gespreid en fel flapperend. Dit is enkel een 'mock attack', (schijnaanval) sust Sam onze duidelijke vrees. De olifantstier beschermt zijn kudde en wil duidelijk maken dat hij geen bezoekers wenst. We wachten geduldig tot hij ons laat passeren. Je reist in Afrika noodgedwongen op het ritme van de natuur.

We glijden rustig op het lichtjes golvende water van de Zambezi. We zien de rivier nu op ooghoogte en varen tussen de nijlpaarden en krokodillen. Af en toe duiken de hippo's op uit het water, begeleid van een doordringend geroep (euh-euh-euh-euh). Hippo's cannot swim, weet Sam ons te vertellen. Ze lopen over de rivierbodem. Zolang we de ondiepe gedeeltes van de rivier niet opzoeken, lopen we geen gevaar. Hippo's maken de meeste slachtoffers in Afrika, vertelt onze gids. Als iemand tussen de dieren en het water staat, kennen ze geen genade.
Wij vinden de kolossen vooral geweldig : plots opdoemend uit het water, ruziën met opengesperde bek, hun leuke geluid dat je ook 's nachts veelvuldig hoort. Dan komen de nijlpaarden uit het water om op de oevers te grazen.
Bedeesd zijn we veel meer voor de akelig ogende nijlkrokodillen. Monsters op vier razendsnelle poten, die kalm hun prooi opwachten. Ze zoeken verkoeling in het water of houden hun temperatuur onder controle in de zon. We houden hen liever op een veilige afstand.
De Zambezi is de levensader van Zambia. Langs de oever is er leven. Zowel dieren als mensen teren op deze machtige rivier, één van de vier grote rivierbekkens van Afrika.

We vliegen via Lusaka, de hoofdstad van Zambia, naar het South Luangwa National Park. We maken kennis met een Nederlands gezin dat samen met ons in het Lion Camp verblijft. Het kamp, gelegen langs de Luangwarivier, doet zijn naam alle eer aan. Op onze eerste (avond)safari zien we meteen een troep leeuwen. Negen leeuwen trekken rakelings aan onze jeep voorbij. Tevreden kruipen we onder de wol.
De omgeving van het Lion Camp krioelt van het wild, aangetrokken door de rivier. Het heeft sinds april niet meer geregend en de poelen in het enorme park raken stilaan opgedroogd. De dieren trekken daarom naar de rivier. Vanop het platform zien we olifanten, zebra's en impala's die er hun dorst lessen. Een kijkspel dat nooit verveelt.
Er zijn leeuwen nabij het kamp gespot, zegt onze gids Paul als we om halfzes 's morgens op pad gaan. We botsen al snel op de leeuwen die we de vorige avond in het licht van de koplampen van onze wagen hebben gezien. Speels plagen de welpen de oudere dieren tot die grommend duidelijk maken dat ze er genoeg van hebben.
 
Olifanten grazen rustig van de bladeren van acacia- of andere bomen terwijl wij hen genietend gadeslaan. Het is mooi om te zien hoe de olifantenkalfjes beschutting zoeken achter de stevige poten van hun moeder of vader.
Ook in de late namiddag worden we door het geluk gediend. Twee leeuwen staan op uitkijk om op het juiste moment toe te slaan terwijl vijf anderen hun soortgenoten nauwlettend in de gaten houden. Paul, onze gids, manoeuvreert de jeep op de juiste positie. Het licht van de avondzon valt schitterend op de attent loerende leeuwen. Klik, klik, klik. Het mooie plaatje wordt digitaal vereeuwigd.
Later op de avond horen we alarmkreten van impala's. Er moeten hier roofdieren zijn, vertrouwt Paul ons toe. Hij luistert aandachtig naar het geluid van de bush. Hij stuurt zijn jeep behendig door de nacht. Dan doemt er een reusachtig luipaard op. Het roofdier besluipt zijn prooi. Paul weet hem in de lichtstraal te vangen. Vol bewondering volgen we het ranke silhouet van dit bijzonder mooie roofdier de nacht in.

We nemen hartelijk afscheid van onze tijdelijke reisgenoten. Onze vakantie eindigt in Chimzombo, een luxueus safari camp langs de oevers van de Luangwarivier, net buiten het nationale park. Met oog voor elk detail werden de villa's in Afrikaanse stijl ingericht. De centrale lounge is een oase van rust. We genieten er van de heerlijke gerechten van de chef terwijl vervetaapjes ons beloeren in de hoop een graantje te kunnen meepikken.
Voor de game drives steken we de rivier over. In dit gedeelte van het nationale park zien we ruime, open vlaktes, waar de grazende impala's beducht zijn voor de roofdieren. Drie hyena's liggen op de loer. Hyena's jagen hier vooral alleen, vertelt onze gids, in tegenstelling tot andere streken van Afrika, waar deze dieren in groep op jacht gaan. We vinden deze efficiënte jagers maar lelijke dieren.
Verderop grazen giraffen van de acaciabomen. Deze sierlijke dieren komen in dit gedeelte van Afrika maar sporadisch voor. Verder zien we bavianen, puku's en gazelles. De zon is al even onder en de hemel kleurt oranje als we naar de lodge terugkeren.
We steken voor het laatst de rivier over en rijden naar Mfuwe, naar de luchthaven om huiswaarts te keren. De weg naar de luchthaven trekt handel aan. Volgeladen fietsen rukken koopwaar aan. In povere kraampjes worden kleren, gsm's en groenten naast elkaar verkocht. Dit is typisch zwart Afrika. De weg en kraampjes kan je zo wegplukken uit om het even welk zuidelijk of centraal Afrikaans land. Vrolijke mensen ook, wuivend naar de voorbijrijdende wagens met toeristen.
Tot ziens, Afrika. Ndapita, Zambia! Onbekend, maar o zo mooi. Wij komen zeker terug.