NEW YORK

Our way.

New York, the City That Never Sleeps. Bruisend, dag en nacht. Een multiculturele mix van oude en nieuwe wijken, een mix van kunst en show, een stad vol tegenstellingen. Het New York van de imponerende skyline van Manhattan, van het vrijheidsbeeld, van Times Square en Broadway, maar ook van 9/11 ... We wilden er al lang naar toe, hadden wel dromen, maar geen tijd en concrete plannen.
Tot vrienden ons vroegen om samen naar New York te reizen. We waren in geen tijd overtuigd. Verrassend ongepland, des te aantrekkelijker. In het voorjaar 2008 bezochten we New York. Our way.

ARRIVAL DAY

De zon komt langzaam op. Brussel ontwaakt. Wij stappen de grote hal van de luchthaven van Zaventem binnen. Lies en Piet staan ons op te wachten.
Heb je je bagage zelf ingepakt? Heb je gevaarlijke voorwerpen mee? vraagt een ijverige security officer van Continental Airlines. De paranoia na de aanslagen van 9/11 blijft bestaan. Argeloze toeristen worden voor nietsontziende terroristen aanzien. Tot het tegendeel bewezen is. Piet doet zijn uiterste best om de schrandere reacties van Martine in te tomen. Ze lachen er niet mee, die Amerikanen. Uiteindelijk zijn we goedgekeurd om naar de US te mogen reizen.
De veiligheidsmaatregelen in de luchthaven van La Guardia zijn enorm. Om de Verenigde Staten binnen te mogen worden onze vingerafdrukken elektronisch opgeslagen en onze iris gescand. Maar ook voor deze test slagen we met onderscheiding. Al worden Piet en Lies wel uit de rij geplukt omwille ... van een appel. Geen uitheemse appels in de Big Apple!
Geen transfer bus voor ons. We nemen een taxi. We zijn dan sneller in Manhattan. Een ongeval verspert de snelweg en verpest onze planning. Ruim een uur later dan verwacht staan we op de stoep voor ons hotel. Park Central Hotel heeft een ruime lobby. De kamers zijn vrij klein maar comfortabel. Na een korte verfrissing wandelen we tussen de torenhoge gebouwen richting Central Park. De schrale wind blaast dwars door de veel te dunne jassen heen. Het is koud.

REISROUTETOP-15

  1.  Spectaculaire helikoptervlucht over New York.
  2.  Fietstocht door Central Park, de groene long van Manhattan.
  3.  Fantastisch panorama vanop Rockefeller Centre.
  4.  Stadswandeling door Soho met een gids van Big Apple Greeter.
  5.  Wandelen over Brooklyn Bridge, icoon van New York.
  6.  Bezoek aan Statue of Liberty National Monument.
  7.  Eigenzinnige kunst in Museum of Modern Art.
  8.  Een wandeling door het financieel hart van New York is een must.
  9.  Het bruisende Time Square.
10.  De fantastische gebouwen van de Upper West Side.
11.  Futuristisch Guggenheim Museum.
12.  In de voetsporen van de immigranten op Ellis Island.
13.  De bedrukkende sfeer rond Ground zero.
14.  Het indrukwekkend gebouw van de Verenigde Naties.
15.  De kleurrijke stadswijk Harlem.

FIETSEN IN CENTRAL PARK

Een Zuid-Afrikaan ontpopt zich als een geslepen verkoper. In quasi perfect Frans overtuigt hij ons om bij hem fietsen te huren. De tweewielers worden aangevoerd. Als extra service -voor de twee dollar die we hem toestopten- loodst hij ons tussen de wriemelende massa naar de ingang van Central Park. De groene long van Manhattan presenteert zich anders dan verwacht. Het park is dooradert met lanen en wegen, twee drukke streets doorkruisen het park om West and East Side met elkaar te verbinden. De zware ademhaling en de hardere trappen op de pedalen van de city bikes verraden het glooiende terrein. We peddelen langs immense grasperken en een groot meer, langs een ijsbaan en een openluchttheater. In het westen van Central park, vlakbij de Dakotabuilding houden we halt bij de Strawberry Fields. Imagine siert er een bescheiden vloermozaïek. Het is het herdenkingsmonument voor de in 1980 vermoorde John Lennon. Fans hebben de plek met bloemen versierd, clochards hokken er samen. We worden stilaan moe, zijn ook al ruim achttien uur wakker, en trekken richting hotel.

A CHORUS LINE

Na een stevig diner -de porties waren oversized- opent het Schoenfeld Theater zijn deuren. Geen city trip naar New York zonder een Broadwaymusical mee te pikken. Onze keuze viel op A Chorus Line. Zeventien dansers ambiëren een plek in de spotlights. Slechts acht van hen zullen hun droom realiseren. Het spektabel begint, drijft wervelend voorbij. Vierentwintig uur op de been en een donkere, warme zaal nopen ons echter om het gevecht tegen de vermoeidheid aan te gaan. We verliezen de strijd. Regelmatig schudden onze hoofden hevig op en neer. De kijkers achter ons genieten meteen van twee spektakels, één op de scene en één op rij zeven.

DAY 2 : PRETZEL DAY

Big Apple Greetergids Virgina McManus gidst ons door Soho en Little Italy. Enthousiast vertelt zij over haar stad, laat ons kennis maken met de little histories en laat ons de leukste plekken van Soho zien. Soho charmeert. Statige huizen met kaarsrechte zuilen in de voorgevels stralen een behaaglijke gemoedelijkheid uit. Hier willen we best wonen. Tot we het prijskaartje horen! Eén of twee miljoen euro voor een (vrij) beperkte leefruimte is hier geen uitzondering. In New York is de ruimte beperkt en dus (zeer) duur. Virginia kleeft een magneetje tegen één van de ranke zuilen. Haar ogen tintelen van de pret als ze onze (verwachte) reactie ziet. De voorgevels zijn opgetrokken uit ijzer. Vandaar de naam cast iron (gietijzerarchitectuur). Ontstaan in de 18e eeuw, toen brandgevaar een serieus risico vormde. We houden halt bij de King en de Queen, twee statige herenhuizen.
 
Het schrale zonnetje kan de ijzige kou niet verdrijven. Na een wandeling van twee uur duiken we een koffiebar binnen. Een behaaglijke warmte dwarrelt ons tegemoet. We slurpen gulzig aan de verwarmende natuurthee en de weelderig schuimende cappuccino. We praten honderduit over New York, België, de Broadwayshow. De gezellige babbel valt stil als we 9/11 aansnijden. De woorden stokken haar in de keel. Zeven jaar later, de gruwel en afschuw zijn niet verwerkt. Zij zag het American Airlinestoestel de tweede van de Twin Towers doorboren. Vanuit haar appartement, slecht enkele honderden meters van de plaats des onheils verwijderd. Verbijsterend. De aanslag verminkte deze metropool. Ground Zero wordt heropgebouwd. De mentale littekens zullen blijven bestaan.
 

We nemen afscheid van Virginia. Chocolade en een in dank aanvaardde fooi voor drie uur gidsen. Drie uur informatie die je zelfs in de beste gids niet kan lezen.
 
China Town barst uit zijn voegen en dreigt Little Italy volledig op te slokken. We betreden een andere wereld. Winkeleigenaars etaleren de meest exotische waren. Gedroogde garnalen, gelakte eend, geconfijte larven en welriekende kruiden verdringen zich in de kleine etalages van de tientallen winkels. Er is hier meer volk op straat. Om te winkelen en waren te verhandelen. Om te praten. Sociaal contact is hier nog belangrijk, belangrijker dan in de andere delen van Manhattan. Op een pleintje troepen enkele Chinese mannen samen. Rond een speelbord. Twee mannen trachten mekaar schaakmat te zetten, op zijn Chinees. De omstaanders geven commentaar in een voor ons onverstaanbare gebrabbel met vinnige en nasale klanken.

BROOKLYN BRIDGE

Van Innes, Van Innes! klinkt het luid als we via de voetgangersbrug naar de Brooklyn Bridge wandelen. De mayor stapt naar ons toe en begroet ons hartelijk. De burgemeester van ... Aarschot welteverstaan. Het is een collega van Martine en op bezoek bij een kennis in New York. Van toeval gesproken.
We wandelen verder over hét icoon van New York. Trekpleister in menige film of Amerikaans feuilleton. Het fototoestel zoemt en flitst. Ettelijke megabyte wordt opgebruikt aan kiekjes van deze 19e eeuwse brug met zijn dubbeldekse rijstroken.
Aan de andere oever van de East River houden we even halt. Verpozen, bekomen van de inspanningen. Genieten van de overweldigende skyline van Lower Manhattan. We zijn wat vermoeid van de stevige wandeling en trachten een taxi te versieren. Zonder succes. We wandelen dan maar terug naar Manhattan, zoeken een Starbucks op en ploffen ons op de comfortabele houten stoelen.

GROUND ZERO

Onze dorst is weggespoeld, de vermoeidheid weggevloeid als we richting Ground Zero wandelen. De site is één grote bouwwerf, een reusachtige put, geslagen door de nietsontziende terreur van Al Qaida. De foto's van de vermisten zijn weggehaald, de herinneringen aan 9/11 opgekuist. New York wil naar de toekomst kijken, zonder zijn overleden stadsgenoten te vergeten. Op de site van het WTC komt een Memorial Area, op de plaats van de Twin Towers twee grote waterpartijen die als watervallen de diepte induiken. Aan symboliek geen gebrek. De slachtoffers van 9/11 worden herdacht, de brandweermannen verheven tot helden van het vaderland. We wandelen rond de gapende wonde. Rondom zijn de gewone activiteiten terug opgestart. Aan een hotdogkraam kopen we een pretzel, een soort krakeling, zacht met grove zoutkorrels erop. We willen in de voetsporen van Joey treden, de olijke veelvraat uit Friends. Elke dag van een New-Yorkse specialiteit proeven : pretzels, cheese cake, pastrami sandwich. De eerste etappe was alvast geen culinair genot. De pretzel smaakt niet echt.

WALL STREET, HET WALHALLA VAN DE BANKIER

We wandelen naar Wall Street, het hart van de financiële wereld. Beveiligd als een burcht. Er is weinig activiteit. Het is dan ook zondag, geen werkdag. Enkel een aantal Japanse toeristen vullen het straatbeeld. Voor ons, bankverzekeraars, is dit 'heilige grond'. Piet wordt weemoedig als hij voor het gebouw van de New York Stock Exchange gefotografeerd wordt. We stappen stevig door naar het tweede financiële symbool. Rond de bull, die de opwaartse trend van de markten illustreert, troepen ettelijke toeristen samen. Kinderen en koppels worden vereeuwigd naast dit symbool van geld en macht. Ook wij laten ons ertoe verleiden. Flits, flits, flits.
We trekken naar Pier 17. Waar eens havenbedrijvigheid was, heerst nu een uitgelaten sfeer. New Yorkers en toeristen vleien zich neer op de houten pier. Gezellig, genietend van de laatste stralen van de ondergaande zon. We volgen de tip van onze gids van Big Apple Greeter en zoeken het aanbevolen restaurant op. Het uitzicht is schitterend, het eten waardeloos. Eindigen in mineur. We laten het echter niet aan ons hart komen.

DAY 3 : HOT DOG DAY

De helikopter van Heli Services maakt een wijde bocht naar rechts, pal boven de Hudson. Een schitterende blik op Manhattan streelt onze netvliezen. We vliegen naar het noorden van Manhattan, scheren over het oude en het nieuwe stadion van de New York Red Socks, de baseballtrots van de stad. Central Park flits onder ons voorbij alvorens we terug hoger stijgen om de wolkenkrabbers van Manhattan te ontwijken. Het strakke, rechte stratenpatroon van avenues en streets wordt uit de lucht haarscherp in kaart gebracht.
De piloot zwenkt naar rechts, richting Ellis en Liberty Island. Een krul over het vrijheidsbeeld zet ons in een baan naar het vertrekpunt. We staan terug veilig op begane grond. Honderdvijftig dollar voor twintig minuten pret, per man (vrouw). Verschrikkelijk duur, maar onvergetelijk.

STATUE OF LIBERTY & ELLIS ISLAND

Dankzij onze New York City Pass moeten we niet aanschuiven voor een ticket. De wachtrij van tweehonderd meter passeren we met de glimlach. Maar ook voor de ferry is het aanschuiven geblazen. Té lang aanschuiven. Eric probeert de lege rij voor de VIP's. Het lukt. Met het schaamrood op de wangen volgen de reisgenoten Eric naar aanlegsteiger. Een olijke muzikant verrast de toeristen met O sole Mio (Italië), In Zaïrei (Afrika) en andere deuntjes. Voor ons, Belgen, tovert hij een metaalklinkende melodie van de Brabaçonne uit zijn trommel. Op minder dan twintig minuten staan we op de ferry, richting Liberty Island.
Liberty Island was geen must op ons programma. Toch zijn we tevreden de statige en koperen dame een bezoek te brengen. Het groene koperen beeld wordt langs alle zijden gekiekt. Ook krijgen we een prachtige uitzicht op de skyline van Lower Manhattan. Een korte oversteek brengt ons naar Ellis Island. In de negentiende eeuw moesten de immigranten uit Europa hier passeren. De gateway naar het geluk, naar de onbegrensde mogelijkheden, naar roem en rijkdom.
Het museum vertelt echter een verhaal van ellende, van ontgoocheling. De gids spreekt ons toe als de allerbeste drilsergeant. No photos galmt het door het gebouw terwijl het diafragma van Lies' fototoestel krachtig klikt. Er zijn er voor minder een kopje kleiner gemaakt.
Terug in Battery Park in Manhattan slaat de honger toe. We stormen naar een hotdogkraam en verorberen smakelijk de tweede culinaire specialiteit van Joey. De hotdog smaakt voortreffelijk, als een tweesterrengerecht. Honger is de beste saus.

TOP OF THE ROCK

Onze tickets voor de Top of the Rock Observatory Deck hadden we reeds online gekocht. Het bespaart ons heel wat tijd. Na de obligate veiligheids-controle zoeven we in geen tijd naar de achtenzeventigste verdieping. Het uitzicht is verbluffend. Voor ons ligt de Emire State Building. Rank en smal. Schitteren in de tanende zonnestralen. Het panorama is grandioos. De onooglijke toren van MetLife verbergt het glimmende roestvrij stalen gebouw van de Chrysler Company. Zonde. Het uitzicht op Central Park maakt echter veel goed. De groene long van Manhattan ligt aan onze voeten. Het immense waterbekken beheerst een groot deel van dit immense park. De zon gaat langzaam onder. De laatste zonnestralen kleuren de horizon fel oranje. Het verblindende licht maakt plaats voor de diepzwarte avond. Ramen lichten op. Schijnwerpers werpen hun lichtbundels op de vele wolkenkrabbers die Manhattan rijk is. Het is een schitterend spektakel. De buurt rond het Rockefeller Centre oogt mooi. Verzorgd. Een immense ijspiste trekt vele schaatsers aan. Eten doen we bij Ristorante d'Angelo. Italiaans. De pizza smaakt voortreffelijk. Goede keuze.

DAY 4 : CHEESE CAKE DAY

Het wolkendek is dichtgeritst boven Manhattan. Het regent pijpenstelen. Toch stijgen we een kleine honderd meter boven de begane grond uit. Ondanks de waarschuwingen. En inderdaad. De Empire State Building is in een dikke, ondoordringbare mist gehuld. We zien nauwelijks enkele tientallen meters voor ons uit. Diep onder ons krioelt het van de activiteit. De New-Yorkers lijken wel nerveus lopende mieren. Het uitzicht blijft beperkt tot de onderliggende straten. Het platform van Top of the Rock is veel comfortabeler, afgestemd op de moderne toerist. Op de Empire State Building verhindert traliewerk een goed uitzicht. De regen valt met bakken uit de hemel.
Vandaag staat in teken van cultuur, van kunst. Het MoMA heeft een wereldwijde en vermaarde reputatie, een fraaie collectie van hedendaagse kunst. Lies gidst ons met deskundige uitleg langs de werken van Pollack, van Gogh, Cézanne en andere Picasso's. Het museum herbergt ook enkele werken van onze eigen Magritte. Jan De Cock heeft met zijn Denkmal zelfs een eigen tentoonstellingsruimte. Arrogante kerel, knap werk.
We reppen ons naar een coffee shop. We bestellen er cheese cake. De taart van kaas en vooral room blijft zwaar op de maag liggen. We beginnen te twijfelen aan Joey's culinaire kennis.

DOWNTOWN & TIMES SQUARE

Met de nodige kwinkslagen loodst de guitige gids ons door het Manhattan ten zuiden van 42nd Street. Massy's, de Flatiron, de Empire State Building en Madison Square Garden glijden langs de bus van City Sights. Het regent, eerst zachtjes, dan feller. We hoppen van de bus en duiken Macy's binnen. Grasduinen tussen de veelkleurige dassen van Tommy Hilfiger, jeansbroeken van Dolce & Gabana passen, Trésorparfum kiezen. En dat allemaal voor een prikje, dankzij de goedkope dollar. Bovendien krijgen we als bezoeker van New York bijna 10% korting op al onze aankopen. We kunnen niet aan de verleiding weerstaan.
Met deskundige uitleg ontdekken we de rest van het zuidelijk gedeelte van Manhattan. De loop sluit zich op Times Square. Dit plein met zijn neonreclames is een echte aantrekkingspool. Steeds drukbevolkt. Steeds een hectische activiteit. Dag en nacht. We keren bij valavond terug naar Times Square. De naked cowboy weerstaat in een belachelijk klein zwembroekje dapper de vrieskou. De stock exchanges rates ratelen op een immens paneel voorbij.
De veelkleurige, wat smaakloze chocoladepastilles van M&M palmen een volledig winkelpand in. Een megalomane neonreclame lokt bezoekers binnen. Met alles wordt geld gemaakt. Merchandizing op zijn best. Vader (grote, gespierde kerel) en zoon (idem in miniatuur) stappen buiten, getooid in hetzelfde roze (!) M&M-shirt. Wij wippen op de bus voor de night tour. Het hoogtepunt van de trip is de halte in Brooklyn aan de oever van de East River. Het zicht op de skyline van Manhattan is fantastisch. De bustour is het echter niet. Té lang, té saai. Een taxirit naar de aanlegkade in Brooklyn en terug is interessanter. Want de skyline of Manhattan by night moet je gezien hebben.
Dineren doen we terug bij Angelo, het voortreffelijke Italiaanse restaurant van gisteren. Dezelfde goede bediening, dezelfde smaakvolle keuken. Het is weer laat als we onder de wol kruipen. Vakantie is vermoeiend.

DAY 5 : PASTRAMI SANDWICH DAY

We wandelen naar Lincoln Centre. Het statige plein is -tijdelijk- verminkt door een grote bouwkeet. Toch trekt het plein aan. Knappe architectuur. Lincoln Centre is gelegen in de West Side, vlak naast Central Park, de betere buurt. Appartementen als de Dakota Building rezen hier eind 19e-begin 20e eeuw uit de grond. Statig, echte grandeur. Voor de meer gegoede New Yorkers. John Lennon leefde in één van de appartementen, tot hij in 1980 werd vermoord. Ook verderop de laan naast Central Park staan knappe appartementen. Fantastisch uitzicht op de groene long van New York, gepeperde huurprijzen. Je kan niet alles hebben.
Even verderop springen we het American Museum of Natural History binnen. Het is toch gratis, inbegrepen in onze New York Pass. De opvatting van het museum is wat gedateerd. Vergelijkbaar met het Afrikamuseum van Tervuren, maar groter. Toch huisvest het museum enkele pareltjes van Midden-Amerikaanse kunst. De evolutietheorie van Charles Darwin is knap in beeld gebracht. De collectie dinosauriërs en andere sauriërs is ronduit indrukwekkend.
We hoppen de bus van City Sights op. Lies breidt haar collectie van typische New Yorkers verder uit. De gids is zo uit één of andere patriottische film van de fifties gegrepen. Een deskundige uitleg leidt ons naar het Guggenheim Museum.

GUGGENHEIMMUSEUM

Het Guggenheim Museum stond de laatste maanden in de steigers voor grondige renovatiewerken. De laatste likken verf worden aangebracht. Maar wat een knoeiwerk. Het gebouw absoluut niet waardig. De architectuur is schitterend, Guggenheim musea waardig. De Chinese kunstenaar Cai Guo-Qiang heeft het museum volledig ingericht. Met zijn vuurwerkkunst zet hij buskruit om in kunst. Een roedel wolven holt zicht te pletter tegen een wand. Negen wagens rijden over de rand van de trap en storten de dieperik in. In een aanpalende kamer is een schip op een strand van gebroken porseleinen vaatwerk gestrand. Bizar. Wel knap.
De tijdelijke tentoonstelling heeft de vaste collectie wat naar de achtergrond gedrongen. Ook daar ontdekken we een aantal pareltjes van hedendaagse kunt.

EAST SIDE

We zijn terug op Times Square. Weeral. In een hippe delicatessenwinkel kiezen we voor een broodje pastrami. De rijkelijk met pastrami, augurk, sla en tomaat gevulde sandwich smaakt voortreffelijk. Verrukkelijk zelfs. Het vraagt om meer. Een tweede broodje wordt aangerukt. Eindelijk een smakelijke tip van Joey!
Via 42nd Street wandelen we naar de Chrysler Building. Fel glimmend roestvrij staal contrasteert scherp met de staalblauwe lucht. Een enkele voorbijdrijvende wolk verstoort het harmonieuze beeld.
De ruim tweehonderd vlaggen van de leden van de Verenigde Naties sieren het straatbeeld. De strijd voor vrede. Een moeilijke opdracht. We rusten even op het Katherine Hepburnplein. Schoolkinderen komen er tot rust. Met een cola en sandwich. Uitgelaten, speels. Marktkramers prijzen er hun waar aan. Vis, fruit, prullaria. We kopen wat fruit. Lekker gezond.
We springen Grand Central binnen. Gaan een kijkje nemen in de alom geprezen oesterbar. De grote inkomhal is overweldigend. Op piekmomenten vertrekken hier zevenhonderd vijftig treinen.
Afsluiten doen we in stijl. We schuiven de benen onder de met hagelwitte tafelkleden en zilverwerk gedekte tafel in de Osteria del Circo. Het interieur is zuiders ingericht, met Italiaanse zwier. De gerechten zijn voortreffelijk. We laten ons de frisse toets van de Pinot Grigio en de lichte maar volle neus van de Vino Nobile smaken. Goedgezind hollen we tussen de regendruppels terug naar het hotel. Ik sliep als een roos, die nacht.

DAY 6 : SHOPPING DAY

We trekken voor het laatst naar Le Pain Quotidien, plaats waar we dagelijks uitgebreid gingen ontbijten. Het knapperige brood, de smeuïge chocopasta, het zachtgekookte bio-eitje en de rijkelijke fruitsla smaken weer even fantastisch als de dagen voordien. Met dat stevig breakfast in de maag zijn we terug gewapend voor een dagje stappen. Vandaag betekent dit een dagje shoppen. We flaneren in Fifth Avenue langs winkels van Gucci, Armani en andere couturiers. In de Apple Store testen we de nieuwe iPhone uit, vergapen we ons aan de tientallen demomodellen van de iPod nano's en touch. Kopen doen we ook, de prijzen zijn gelijk aan deze in België, alleen zijn ze hier in $ geprijsd. Aan tweederde van de Belgische prijs dus. Afsluiten doen we in de NBA Store waar je -letterlijk- alles kunt kopen met een NBA-logo op. Voor de kids kopen Piet en Lies enkele kleurige T-shirts.
En dan is het terugkeren geblazen. Terug naar het hotel, terug naar de luchthaven. Negen uur later worden we feilloos aan de Belgische grond gezet. Een weekje New York vloog in een sneltreinvaart voorbij. Verrassend ongepland, des te aantrekkelijker.
Goodbye, America! So long, New York.