BAAI VAN NAPELS

Geschiedenis, natuur en cultuur.

HOMEEUROPAITALIËBAAI VAN NAPELS

Napels is kolossaal en bombastisch, een doolhof van afbrokkelende barokke paleizen, machtige musea, levendig straatleven en een UNESCO-geklasseerd historisch centrum. Niet slecht voor een stad die vereenzelvigd wordt met corruptie en maffiosi. We vlogen er in april 2011 naar toe. Bezochten ook de idyllische Amalfikust met pareltjes als Sorrento, Amalfi en Positano, het betoverend Capri, beklommen de Vesuvius en zochten het verleden op in Pompeï, Paestum en Herculaneum.

TOP-10REISROUTE

  1.  De zinderende Amalfikust
  2.  Het betoverende Capri.
  3.  De leuke straten van Napels.
  4.  Geschiedenis tanken in het bekoorlijke Pompeii.
  5.  De sluimerende en gevaarlijke Vesuvius.
  6.  Het bekoorlijke Sorrento.
  7.  De prachtige tempels van Paestum.
  8.  Het sfeervolle 17de-eeuwse Quartieri Spagnoli in Napels.
  9.   Het fraaie Museo Archeologico Nazionale.
10.  Snorren met de vespa op de slingerende wegen van Capri.

VERBLIJF IN SEIANO

Brussels Airlines brengt ons rechtstreeks naar Napels, waar we omstreeks vier uur in de namiddag landen. Op een klein uurtje brengt de Curreri Viaggi ons naar Seiano di Vico Equense. Het regent en het is koud. De omgeving oogt grauw, zwerfvuil slingert overal rond. We nemen onze intrek in Grand Hotel Angiolieri, een stukje paradijs en in sterk contrast met zijn omgeving.
Via het steile en met mos begroeid pad wandelen we naar de haven. De motregen maakt de weg gevaarlijk glad. Restaurant Mustafa is nog niet open. We mogen toch binnen. Gastvrijheid ten top. Koks en zaalpersoneel eten samen aan een lange tafel in het restaurant. Wij hebben 's middags nauwelijks gegeten en we hebben honger, razende honger. We bestellen rijkelijk : eerst antipasti, dan primi piatti en tenslotte een hoofdgerecht.
Nieuwe gasten stromen binnen. Er hangt een gezellige drukte in het restaurant. De antipasti en heerlijk geurende pasta's worden aangerukt. Keuvelend laten we de heerlijke gerechten smaken. De wijn vloeit rijkelijk. De porties zijn enorm, onze ogen groter dan onze maag. Ik krijg mijne frit niet op, floept Stefan er droog uit. Een oneliner van formaat, waaraan we hem de volgende dagen geregeld herinneren. Buiten blijft het regenen.

VIA TRIBUNALI E QUARTIERI SPAGNOLI IN NAPELS

We sporen met de circumvesuviana naar Napels. De hoofdstad van Campanië is een drukke en levendige stad. Brede en statige boulevards wisselen zich af met nauwe straatjes en steegjes in de volkswijken. Het eeuwige wasgoed hangt aan de lijn en het is er nooit stil. De Via dei Tribunali is de oudste straat van Napels, gelegen in het hart van het historische centrum. Al in de Griekse en Romeinse tijd was de Via dei Tribunali de hoofdweg van de stad. Het is één van de leukste straten, met gezellige pizzeria's. We wandelen langs kruidenierszaken, panetteria, groenteboeren en andere, kleine zelfstandigen. Fier poseert een visboer voor zijn Pescheria. De tijd lijkt hier stil te staan.
De kathedraal torent boven de huizen uit. De fraaie mozaïekvloer trekt onze aandacht, mooie fresco's sieren de koepel. De duomo is gebouwd op de restanten van een andere kerk, die uit de vierde eeuw na Christus stamt. Op sommige plaatsen is het marmer rond de oude pilaren geplaatst.
Op de Piazza Bellini nodigen de terrasjes ons uit. Veel aanmoediging hebben we niet nodig. We nestelen ons in de comfortabele stoeltjes. Martine krijgt gelukwensen van het thuisfront. Ze viert vandaag haar zevenenveertigste verjaardag.
De Santa Chiarakerk is befaamd om haar tuin en betegelde kloostergang. De majolicategels zijn wondermooi, de tuin buitengewoon. Buiten wacht een bruidegom en familie op zijn bruid terwijl even verderop plaatselijke politici zichzelf aanprijzen voor de volgende verkiezingen. We trekken naar de Piazza Dante, dat dienst doet als ontmoetingsplek voor studenten, als rustpunt voor oude Napolitanen en als voetbalveld voor de plaatselijke jeugd. Wij beantwoorden aan geen van de drie doelgroepen en wandelen via de verkeersvrije zone naar de Via Toledo. We geven onze ogen de kost in het wat armere, maar sfeervolle 17de-eeuwse Quartieri Spagnoli. Dichtbevolkt, druk, gezellig. Marktkramers prijzen er vurig hun waren aan. We slenteren door de wat verpauperde buurt richting de haven.
Op de Piazza Carita schuiven we de benen onder de tafel van een gezellige pizzeria op een zonovergoten terras. De pizza smaakt heerlijk.

CASTEL NUOVE E PIAZZA DEL PLEBISCITO

We wandelen verder richting de haven van Napels waar ferry's naar de eilanden vertrekken. Wij trekken naar het Castel Nuovo, dat opvalt door drie ronde, donkere kasteeltorens aan de voorzijde. We bezoeken het statige fort alvorens we de historische winkelgalerij, de Galleria Umberto I, binnenstappen. De koepel van de winkelgalerij is van glas en ijzer en torent hoog boven ons uit. Via de Piazza Trieste e Trento wandelen we naar de Via Chiaia waar we de lift onder de 17e eeuwse Ponte di Chiaia willen nemen. Herstellingswerken aan de lift nopen ons de trap te nemen. We wandelen over de Via Monte di Dio en bereiken de Nunziatella, de beroemde militaire academie van Italië. Er is echter niets te zien. Foutje van de gids. We duiken terug de levende drukte van de straten rond de Piazza del Plebiscito in. Die drukte staat in schril contrast met de stille ernst van het plein. De San Francisco di Paolo-kerk en het Palazzo Reale beheersen de omgeving, dat door werkzaamheden er wat verpauperd bijligt. De stevige stadswandeling begint zijn tol te eisen. We schrappen een gedeelte van het programma.

MUSEO ARCHEOLOGICA NAZIONALE

We duiken met zes in een taxi en rijden naar het archeologisch museum. De toegang is uitzonderlijk gratis. Een meevaller van 11 euro per persoon. Het museum herbergt een prachtige collectie archeologische vondsten. De Farnese collectie is een verzameling sculpturen die in de 16e eeuw zijn gevonden bij opgravingen in de Thermen van Caracalla in Rome. Het museum stelt ook de vondsten uit Pompeï en Herculaneum tentoon, die maar liefst twee verdiepingen van het museum in beslag nemen. We staan in bewondering voor het schitterende mozaïek uit het Casa del Fauno in Pompeï. Het toont de overwinning van Alexander de Grote op de Perzische keizer Darius. In een goed afgesloten vertrek (Het geheime kabinet) zien we erotische werken uit de tijd van Pompeï en Herculaneum, die niets aan de verbeelding overlaten.
's Avonds dineren we in L'Accanto, het met één Michelinster bekroonde restaurant van ons hotel. We vieren Martines zevenen...ste verjaardag. De gerechten en wijn zijn voortreffelijk. Martine wordt verrast met een verjaardagstaart. Een mooie attentie. Happy birthday to you, dear Martine!

VERBLUFFEND MOOI CAPRI

We nemen de ferryboot naar Marina Grande, de haven van Capri. Onderweg meren we af aan de haven van Sorrento. De kleurrijke stad ligt hoog op het klif. De schuimende golven klotsen tegen de romp wat sommige magen doet keren. Niet iedereen heeft zeemansbenen. We meren aan in de haven van Capri en zoeken de verhuurder van de scooters op. We rijden naar het westen van het eiland, eerst wat onwennig, dan als volleerde motards. We bewonderen de steile en grillige kustlijn van dit betoverende eiland. Punta Carena stelt niet veel voor. Een verweerde vuurtoren houdt er de wacht over een groep zigeuners in aftandse caravans. Onze scooters bieden ons de nodige bewegingsvrijheid. We worden ook niet moe. Dit hebben we verdiend na de slopende stadswandeling van de vorige dag. In Anacapri stappen we af en wandelen door de hoofdstraat van het tweede dorp van Capri. De zon schittert op de witte gevels terwijl de paarse bloesems het dorp een zomers tintje geven. De appetijt om met een open stoeltjeslift de Monte Solaro te bedwingen is maar klein, zodat we onze scooters terug aanvuren om de hellingen te overwinnen.
De felgele scooters snorren via slingerende wegen, op en af, terwijl de magnifieke vergezichten aan ons voorbij glijden. We dalen af naar de Grotta Azzurra, één van de trekpleisters van het eiland. In de grot weerspiegelt het zonlicht in het water en kleurt de grot blauw door de lichtreflectie. Al wordt de uitstap uitgemolken (en ligt de prijs te hoog), is het een must do. Door het hoge en woeste water is de toegang tot de grot echter afgesloten. Veel is er dan ook niet te zien, al hebben sommigen de reflectie van de maan menen te zien.
We dalen steil naar beneden via de haarspeldbochten tot Marina Grande. We trekken te voet het centrum in. Het is druk. Eendagstoeristen verdringen zich op de kleine Piazetta en wandelen door de nauwe straten met fraaie winkels. Voor een voortreffelijk slaatje betalen we (veel) te veel, maar we doen niet moeilijk. De sfeer zit er in, de zon straalt, ... life is beautiful.
We zigzaggen naar Marina Piccola, de kleine haventje aan de zuidkust. Op het strand wanen we ons in volle zomer. De aantrekkingskracht van de zee is groot. Piet trekt schoenen en kousen uit en laat het koele zeewater tot aan de knieën opspatten. We klimmen terug naar het centrum, dalen af naar Marina Grande en leveren de scooters en helmen in. Na een alweer voortreffelijke maaltijd bij Mustafa pikt de chauffeur van het hotel ons op. Als dank vergasten we hem op een medley van Italiaanse klassiekers.

ANTIEKE FRESCO'S IN POMPEÏ

We nemen opnieuw de circumvesuviana en sporen tot aan halte Pompei-Villa dei Misteri. Op weg naar de toegang van de archeologische site van Pompeï worden we aangeklampt om water en snoepgoed te kopen, om een trip naar de top van de Vesuvius te boeken. Allerlei prullaria wisselen van eigenaar. Het kwik stijgt boven de twintig graden zodat we extra water inslaan. De aardbeving in 62 na Christus in de omgeving van Napels was een voorbode van de rampzalige uitbarsting van de Vesuvius in 79 na Christus. Het betekende voor Pompeï een rampzalige dag. De stad en zijn inwoners werden onder een verschrikkelijke asregen begraven. In 1750 werd de site ontdekt en blootgelegd. Wij ontdekken hoe het leven in deze Romeinse stad van het ene op het andere moment tot stilstand kwam. Letterlijk.
We wandelen via de restanten van de Basilica naar het Forum. Statige zuilen bewaken de grote marktplaats, met de dreigende en sluimerende Vesuvius op de achtergrond. Karren trokken diepe sleuven in de met grote stenen geplaveide straten. De vele huizen en straten geven een goed beeld van het leven in een Romeinse stad. In het Huis van de Faun zien we de reconstructie van de mozaïek van Alexander de Grote in strijd met de Perzische keizer Darius. In Napels hebben we het origineel kunnen bewonderen.
We wandelen verder naar de Via dei Sepolcri, rusten even uit en overwinnen de steile helling naar de omwallingen om vervolgens vergast te worden op een fantastisch panorama op de stad. We dalen af en zoeken de schaduw op voor wat afkoeling. De Casa dei Vettii en de bakkerij van Modestus, huizen die we op onze planning opgenomen hebben, zijn voor restauratie gesloten.
Het theater is indrukwekkend. Het biedt twintigduizend bezoekers een zitplaatsje, wat Stefan doet speculeren over het aantal inwoners van het oude Pompeï. Hij durft zelfs een weddenschap aan te gaan, met een optreden op de markt van Sorrento als inzet. We verpozen op de kolossale stenen van het theater. Terwijl de zon hoog naar de hemel klimt, stappen we richting uitgang. In de schaduw van grote platanen verpozen we met een slaatje en veel water, wachtend op de bus die ons naar de Vesuvius brengt.

SLUIMERENDE EN GEVAARLIJKE VESUVIUS

De chauffeur van Vesuvius Tours brengt ons naar de voet van de vulkaan. Daar wacht de 4x4 die ons door het natuurreservaat dicht bij de top van de duizend honderdenzeven meter hoge vulkaan brengt. De olijfgroene jeep slingert heen en weer, stof dwarrelt hoog op, maar de chauffeur maakt wel een razende vaart. Gelukkig bereiken we heelhuids de kleine parking. De laatste honderd meter hoogteverschil moeten we te voet overwinnen. Puffend bereiken we na een steile klim de kratermond, al kregen sommigen een welkom duwtje in de rug. We ontdekken de machtige vulkaan, verantwoordelijk voor het brute natuurgeweld dat Pompeï eeuwen van de kaart veegde. De naam Vesuvius is afkomstig van fesf, wat rook betekent. De vulkaan ligt er momenteel uiterst rustig bij. We bespeuren geen activiteit, op een kleine rookpluim na. De gids geeft uitleg, afwisselend in het Engels, Frans, Duits en Italiaans. Veel leren we echter niet. We wandelen verder langs de kratermond. Napels ligt tegen de flank van de vulkaan geplakt, angstig wachtend op een volgende uitbarsting. De laatste uitbarsting van de Vesuvius dateert van 1944. Vulkanologen vrezen in één van volgende jaren voor een zeer explosieve uitbarsting.
We wandelen terug richting de parking. Het afdalen gaat ons beter af dan de steile klim. Moe bereiken we ons hotel. Na een verfrissend drankje trekken we richting Sorrento, waar we bij Caruso dineren. Het eten is lekker zonder voortreffelijk te zijn. We worden echter vergast op enkele Italiaanse smartlappen van de lokale charmezanger. We zingen uit volle borst Marina en O sole mio mee. Piet is onder de indruk en koopt prompt de aangeboden CD. We slaan nog enkele limoncello's achterover en verlaten goedgemutst het restaurant. De sfeer zit er goed in. De alcohol doet de rest. We trakteren onze medereizigers op een concert van Italiaanse klassiekers. Now we have the lyrics. De CD van Piet komt van pas.

AANTREKKELIJK AMALFIKUST

We pikken de huurwagen van Avis op in Sorrento en starten onze tocht langs Rijksweg 163, hoog tussen zee, hemel en aarde zwevend, kronkelend over de gehele lengte van de kust. Capri torent boven de spiegelgladde baai van Napels uit terwijl de zee als glimmende edelstenen in de zon schittert. De kust langs de baai van Amalfi is wondermooi. Op het diepblauwe water dobberen witte en gekleurde bootjes, onooglijk klein. We houden halt, voor een fotoshoot. Een kraampje met reuzengrote citroenen trekt onze aandacht. We kopen olijven, citroenen en wat fruit.
Schuin tegen de kustflank prijkt Positano als stucwerk van fraaie roze, gele en bleekrode huisjes. We dalen honderden trappen tot bij het strand van Spiaggia af. De autovrije Via Pasitea loopt dwars door het sfeervolle centrum met zijn smalle stegen met traptreden, huizen met gewelfde daken, terrassen en piepkleine tuintjes die de rotsige bodem tarten. Trekpleister is het kerkje Santa Maria dell'Assunta, waarvan de koepel is bedekt met gele, blauwe en groene majolicategels. Het strand trekt enkele zonnekloppers aan terwijl een weinig getalenteerde kunstenaar de omgeving vereeuwigt.
Martine, Riet en Lies zien op om de steile en lange trappen te beklimmen en smeken de mannen om hen met de wagen op te pikken. Aan zoveel charme en overtuigingskracht kunnen we niet weerstaan en we spurten de bergflank op, terwijl de dames lekkers voor een smakelijke picknick inslaan. Een geschikte plek om te lunchen vinden we niet onmiddellijk. Elk plekje wordt hier als parking gebruikt. Nabij Praiano storten we ons naar beneden, tot bij het kiezelstrand. We ploffen ons tegen de grond, ontkurken de wijn en delen het brood. Het smaakt voortreffelijk.
Tussen de bergen en de zee ligt het charmante Amalfi, eeuwenlang de favoriet vanwege zijn prachtige ligging en originele architectuur. De kathedraal, de Duomo di Sant'Andrea, is typerend voor de Zuid-Italiaanse romaanse stijl. Het is echter druk en we vinden geen parking. Parkeren ver buiten het stadscentrum is geen optie want we wensen nog naar Paestum te trekken. We rijden verder, kronkelend op de smalle wegen, rakelings langs tegenliggers aan de ene kant en de steile kustflank aan de andere kant. We houden halt om even te verpozen, likkend aan een gelato.

TEMPELS VAN PAESTUM

We stuiven naar Salerno waar we de autosnelweg opzoeken. De route van Salerno naar Paestum is weliswaar niet de mooiste, maar de archeologische site is de rit beslist waard. De omgeving mag dan troosteloos zijn, de aanblik van de oeroude pilaren van de drie tempels is bijzonder mooi. Dwalend over het terrein worden de fundamenten van woonhuizen, een deel van een theater en geplaveide straten zichtbaar. We staan in bewondering voor de drie befaamde tempels (de tempels van Ceres, Hera en Neptunus), die eeuwen plunderingen, oorlogen en natuurgeweld doorstaan hebben.
Een ongeluk op de afrit van Castellamare veroorzaakt een zeer lange file. Wij wringen ons tussen de aanschuivende wagens door en scheuren naar het hotel, waar ons nog wat tijd rest om ons even op te frissen. We haasten ons naar Sorrento waar we van een uitstekende maaltijd genieten. Sluitstuk van de avond is de opvoering van Stefan op het marktplein van Sorrento (hij heeft de weddenschap verloren). Hij krijgt van het publiek een staande ovatie.

FLITS NAAR HET VERLEDEN IN HERCULANEUM

We ontbijten buiten op het (gedeeltelijk) zonovergoten terras van ons hotel. De zee, haven en kustflanken schitteren in de zon. Aan de andere kant van de baai torent de Vesuvius hoog boven zijn omgeving uit, enigszins verscholen achter een flauwe nevel. We nemen afscheid van de baai van Napels, van Capri en van de fantastisch mooie Amalfikust. De chauffeur van Curreri Viaggi wacht ons reeds op. Voor we naar België terugvliegen, houden we halt in Ercolano, waar de archeologische site van Herculaneum tussen de woningen en huizenblokken ligt. De voormalige Romeinse haven werd in het begin van de 19e eeuw ontdekt. Grootschalige opgravingen legden ongeveer een derde van Herculaneum bloot. We dwalen door de straten van dit Romeinse stadje, slenteren door tuinen en terrassen van handelaars. De huizen zijn kleiner dan in Pompeï, waar de rijkere aristocratie leefde. In Herculaneum leefden vissers en handelaars en kwamen de soldaten van het Romeinse leger verpozen. Dit verklaart wellicht de vele taberna, de Romeinse variant van de hedendaagse brasserie.
De taxichauffeur dwaalt door de straten van Napels. Hij is duidelijk de weg kwijt. Piet wordt nerveus. Nog maar twee uur voor onze vlucht opstijgt. Geen paniek. We zijn op tijd, checken in en vliegen terug naar België.
Arrivederci e gracie, Napoli. Ciao e a presto, Italia.