LUXEMBURG

Dichtbij is soms evengoed als veraf.

HOMEEUROPALUXEMBURG

Het Groothertogdom Luxemburg is meer dan goedkoop tanken op weg naar het zuiden. Via Echternach ben je op enkel minuten in een heel andere wereld. Het is heerlijk om moederziel alleen te wandelen door de bossen van Klein-Zwitserland, zoals de streek met Müllerthal als centrum genoemd wordt. Daarnaast vertelt Luxemburg Stad een mooi verhaal van overheersing en zelfzeggenschap.
Luxemburg, lekker dichtbij, evengoed als veraf.

MÜLLERTHALREISROUTE

Müllerthal - of Mëllerdall- wordt vaak het Luxemburgs Klein-Zwitserland genoemd. Dat komt door het golvende landschap dat aan Zwitserland doet denken. Müllerthal is bovenal een uitzonderlijke biotoop gekenmerkt door ontzaglijke rotsformaties. De compositie van rotsen en hun erosie hebben het landschap dat zo typisch is voor het Luxemburgs Klein Zwitserland geschapen.
 
We volgende bordjes naar de Schiessentümpel. De rivier de Schwarzen Ernz schuurde drie geulen in de zachte zandsteen, waar het water als mini-watervallen naar beneden stort. Hier is het nog druk. Het is het meest gefotografeerde plekje van de streek. We steken de straat over voor een wandeling van een stukje van de drie grote wandellussen, die samen 112 kilometer door het Müllerthal lopen.We trekken steil omhoog door het bos. Het vochtige klimaat, veel schaduw en de vruchtbare bodem zorgen voor een weelderige plantengroei. We zijn er zo goed als alleen. Traag klimmen we verder langs varens door sprookjesachtige loofbossen.
 
Naast ons doemt een grillige zandstenen rotsformatie op. Met een beetje verbeelding sta je te midden van de overgroeide tempels van Angkor of in het decor van Tolkiens Lords of the Rings. We trekken verder door het dichte loofbos en volgen de sierlijke rode 'M' van de Müllerthal Trail. De wandeling voert ons langs de fascinerende rotsformaties van Eulenburg, Goldfralay en Goldkaul. De zandstenen rotsformaties worden steeds spectaculairder. De natuur kruipt waar ze maar kan. Overal groeit er wel een boompje of een struik. Alles is bedenkt door olijfgroene mossen. Klimop krult zich langs de afgebrokkelde rotsen een weg naar boven.
 
De Rittergang spreekt het meest tot de verbeelding. Tussen de metershoge verticale rotswanden baant het pad zich via in de rotsen uitgehouwen trappen de hoogte in. We volgen de geverfde pijlen naar het belle vue. Na de steile klim langs spleten waar je een tiental meters de dieperik inkijkt, zien we ver onder ons de Consdrëferbaach liggen. Langs dat riviertje wandelen we terug naar de parking in Müllerthal.

LUXEMBURG STAD

Onze wandeling door de hoofdstad van het Groothertogdom start op de Cite Judiciaire, de in 1992 gebouwde gerechtsgebouwen op het Plateau du Saint-Esprit. We wandelen via de Montée du Grund naar de kazematten die bestaan uit een militaire vestinggordel in de Luxemburgse hoofdstad. Onder ons stroomt de Alzette en ligt de voormalige Benedictijnse abdij Neumünster, te midden van de groene woonwijk van de Grund. De Saint-Jean-du-Grundkerk torent boven de vallei uit. Hoog boven ons heerst de Citadel du Saint Esprit.
 
De Huelen Zant (holle tand) is een deel van de kazematten. Het is een deel van de oude vesting die niet helemaal met de grond gelijk werd gemaakt. Sinds het fort in 1994 de status van UNESCO-werelderfgoed verwierf, zijn er verschillende pogingen ondernomen om sommige delen van het fort te herstellen.
 
 
 
 
We duiken de oude stad in. Kleine steegje voeren ons langs gezellige winkels, cafés en restaurants. Luxemburg wordt onder handen gepakt. Overal zijn er wegen- en verfraaiingswerken. De Place Guillaume II is omgetoverd tot een bouwwerf. Enkel het bronsgroene standbeeld van Guillaume II (Willem II) torent boven het middeleeuws plein uit. De zon priemt door de weinige wolken en maakt het behaaglijk warm. De Rue de la Rein brengt ons naar het Groothertogelijk Paleis. Het is de (bescheiden) residentie van Henri Guillaume, het staatshoofd van Luxemburg en achterneef van onze koning Filip I. De kathedraal van Luxemburg, gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw, werd in de 17e eeuw gebouw in deels Renaissance en deels barok.
We sluiten onze stadswandeling af aan de Place de la Constitution, waar we een prachtig zicht hebben op het stadspark dat diep in de vallei ligt. Een derde van de oppervlakte van Luxemburg stad is bedekt met mooi ingerichte groene zones. De overvloed aan parken en tuinen die verspreid liggen over de hoofdstad van Luxemburg maken er een groene long van. Aan de overkant van de vallei, die via de Adolfsbrug met de oude stad verbonden is, ligt het Plateau Bourbon.

BOXHORN

Op de terugweg van Luxemburg Stad naar België houden we halt in Boxhorn. Eerder toevallig. Het was het gewoonweg halfweg onze trip terug naar huis.
We wandelen over de glooiende heuvels, langs uitgestrekte velden vol geoogste graansoorten en maïs. Op de kam van een heuvel houden we halt om te picknicken. Het is er rustig. Een hemelsblauwe lucht en witte wolken achter donkergroene bossen en een eenzame windmolen maken het decor uit. Je kan het slechter treffen. We vervolgen onze wandeling door het bos. Daar ligt het wrak van een Hudson transportvliegtuig van de RAF dat op 21 maart 1945 neergeschoten werd. Drie Belgische en drie Britse militairen verloren er het leven, nauwelijks enkele maanden voor het einde van de wereldoorlog. Eens terug uit het bos moeten we een steile klim door de velden trotseren. We puffen in de felle najaarszon en blikken tevreden terug op een geslaagd weekend.
 
Tot ziens, Luxemburg. Äddi Lëtzebuerg. Bis geschwënn.