ALASKA

Vandaag is helemaal voorbehouden voor een bezoek aan het Denali National Park. We hebben een ticket gekocht voor een begeleide bustocht naar Kanishka Lake (en terug). Op de website van het Denali NP staat dat deze trip een 99 procent garantie biedt om bruine beren in het wild te observeren. Vandaar dat we kinderlijk opgewonden zijn.
De tocht dringt diep door in het Alaskagebergte. De eerste kilometers zien we uitgestrekte naaldwouden, die overgaan in grote grasvlakten, om tenslotte plaats te ruimen voor door gletsjers uitgesleten valleien. We zien bergschapen, hoog tegen de bergflank, veel karibu's en een enkel eland.
Achter elke bocht ligt een wondermooi panorama, met bergen in alle aardse tinten. Even voorbij de Polychrome Pass rijst Mount Denali hoog boven ons uit. Laaghangende wolken bedekken de top van hoogste berg van de Verenigde Staten. Wij zien enkel de met sneeuw bedekte flanken van de berg en moeten ons de top inbeelden. Slechts twee keer op tien zie je Mount Denali in heel zijn glorie, vertelt onze gids. De andere keren verhullen wolken of mist de berg. We houden halt bij het keerpunt van onze trip, Eielson Visitor Center. We wilden nog twintig mijl verder rijden, tot Wonder Lake en Kantishna, waar goudzoekers begin twintigste eeuw een kamp oprichtten. Een grondverschuiving maakt verder rijden echter onmogelijk. Wij rijden over een gravelweg in een comfortabele bus, de pioniers trokken met slee of kar, getrokken door husky's door deze onherbergzame streek, op zoek naar goud. Wij zijn op zoek naar beren en worden op de terugweg beloond. Een bruine beer en twee welpen eten gulzig van bessen langs de kant van de weg. De jonge dieren stuiven speels weg als ze de bus in het vizier krijgen, maar lopen al even snel terug als ze merken dat de moeder hen niet volgt. Een magisch plaatje.
 
We nemen afscheid van de Riley Creek Campground en het Denali National Park. Het is vandaag een halve dag kilometers malen alvorens we halt houden in het recreatiecenter van de Nancy Lakes, een verzameling grote en kleine meren. We huren een kano en laten ons rustig glijden op de kabbelende oppervlakte van het South Rolly Lake. De stilte wordt slechts verstoord door een stel kwakende eenden. De rest van de tocht is het zalig rustig.
In de vroege namiddag bereiken we Palmer waar we onze camper parkeren op het Mountain View RV Park, met een fantastisch zicht op de omringende bergketens.

We staan vroeg op voor onze trip van Palmer via Anchorage naar Kenai. Na een vluchtig ontbijt rijden we op de Glenn Highway richting kruispunt met de Parks Highway. Even verderop rijen we de Knik over, rivier die ijskoud gletsjerwater naar de Cook Inlet laat stromen. Mist maakt de baai mysterieus.
In Anchorage is het drukker dan verwacht zodat we wat tijd verliezen. We malen er niet om. We zijn immers met vakantie, de stress van alle dag al lang achter ons gelaten. Onze zoektocht naar een bakkerij is zonder succes. Brood kopen we uiteindelijk in Fred Meyers, een lokale variant van onze Delhaize. Het versgebakken meergranenbrood is tegen alle verwachtingen in overheerlijk. We houden halt bij Beluga Point en hebben een mooi zicht op de Turnagain Arm en de achterliggende bergformaties. De wind blaast hevig wat hoge golven meebrengt. We nemen de tijd om de natuurpracht te bewonderen en een lekker ontbijt te verorberen.
Dertig kilometer verder verlaten we de hoofdweg en rijden naar Crow Creek Mine, een mijnwerkerkolonie uit 1898. We wanen ons terug geflitst  in de tijd van de pioniers, die hun geluk en goud in dit afgelegen gebied kwamen zoeken. Sommige toeristen zoeken in de rivier naar het edel metaal, maar vinden doen ze niets. De volgende halte is Girdwood waar de top van Mount Alyeska zich volledig in de mist hult. De geplande kabelbaanrit schrappen we van het reisprogramma.

De laatste kilometers kronkelen door een schitterend landschap. We rijden naar het Skilakmeer. Dit gebied is bear area en we zijn dan ook op onze hoede als we onze mobilhome verlaten. Het meer kleurt turquoise blauw terwijl de zon door de laaghangende wolken priemt. Op de terugweg naar de Sterling Highway steekt een zwarte beer voor onze neuzen de weg over. Het dier houdt even halt om vervolgens tussen de bomen te verdwijnen. Van een verrassende en onverwachte ontmoeting gesproken.
Als we Soldotna bereiken, doet de beschaving schuchter haar intrede. De eerste alleenstaande lodges maken stilaan plaats voor grote loodsen, grootwarenhuizen en huizen. Het begint te regenen als we Kenai binnenrijden. Weg is meteen de kans om langs de boorden van de baai witte belugadolfijnen te spotten. Het alternatief is knusjes een film op de PC meepikken.
We slapen wat langer dan gewoonlijk. Er is regen voorspeld en de weersverwachtingen hadden het jammer genoeg bij het juiste eind. We ontbijten uitgebreid, nemen contact met het thuisfront en kijken met Stievie naar het vtm-journaal van zeven uur om negen uur 's ochtends. De ontdekking van Kenai valt echter in het water. Letterlijk, want tijdens onze wandeling langs het strand naar de oude stadskern en de Russisch orthodoxe kerk begint het opnieuw te regenen. We haasten ons naar onze camper voor we helemaal doorweekt zijn.
In de namiddag vervolgen we onze tocht naar het zuiden van het schiereiland via Soldotna en Ninilchik, een voormalige Russische nederzetting met een indrukwekkende orthodoxe kerk. De hemelsluizen staan nog steeds wagenwijd open zodat we besluiten om verder te rijden.
Via de Sterling Highway, die hoog over de rand van de steile kust loopt, bereiken we Anchor Point. De zon priemt schuchter door het wolkendek. We zijn al tevreden dat het niet meer regent en wandelen over het brede zandstrand. Vissersbootjes worden door een soort tractor uit het water getild en aan wal gebracht.

We zijn vroeg uit de veren voor de als spannend aangekondigde beren(zoek)tocht. Stipt om halfzeven arriveert de verantwoordelijke van Sasquatch Alaska Adventure. De mist verhindert de vlucht over de Cook Inlet naar Lake Clark National Park, waar we op zoek gaan naar beren. Na een uur wachten krijgen we om halfacht te horen dat de mist niet voldoende optrokken is om zonder gevaar op te stijgen. Nog drie later wordt de uitstap helemaal afgelast.
We zijn ontgoocheld, gebrand als we waren om beren (opnieuw) in het echt te zien. De piloot stelt voor om de volgende dag het opnieuw te wagen. We gaan gretig op het voorstel in.
Het weer bepaalt in Alaska de planning en we smijten alles om. Na een kleine lunch vaart de kapitein van Mako's Water Taxi ons naar China Poot Bay waar we twee trekkers aan wal zetten. Vervolgens varen we verder door de enge baai. Zeeleeuwen liggen op de oevers te slapen, terwijl we hoog in de dennenbomen Amerikaanse zeearenden spotten. We gaan even aan wal om de dieren van dichter te bewonderen. We vervolgen onze zeetocht en varen langs Gull Island, waar honderden meeuwen en enkele tientallen papegaaiduikers de zwarte rotsen gewit hebben. Na de winter is de shit helemaal weggespoeld, zegt de kapitein. And than it starts all over again, voegt hij er met een glimlach aan toe.

's Middags lunchen we in de Little Mermaid, volgens Tripadvisor het beste restaurant van Homer. Onze verwachtingen worden volledig ingelost. De tonijn smaakt geweldig terwijl de rice bowl met pindasaus en reuzengarnalen verrukkelijk zijn.
Na de voortreffelijke maaltijd vliegen we met Sasquatch Alaska Adventures naar de overkant van de Cook Inlet, waar de piloot de kleine Cessna op het strand landt. We trekken door de sompige weilanden langs de oevers op zoek naar bruine beren. In de verste verte zijn er geen beren te bespeuren en we keren op onze stappen terug. We stijgen op en vliegen meer naar het zuiden. We zien vanuit de lucht bruine beren en landen op het strand. Het is vloed en we hebben nog dik twee uur om vanop het strand op te stijgen. We trekken naar de riviermeander waar we de beren vanuit de lucht spotten. Een berin en twee welpen steken de rivier over. We maken een bocht rond het dennenbos en hopen de dieren tegen te komen. We zien de dieren aan de rand van het bos. De adrenaline jaagt door onze aders, ons hart klopt tegen honderd per minuut. Een beer hijst zich twee en een halve meter boven het gras uit. We zijn gefascineerd door het kolossale dier, op amper vijftig meter van ons vandaan. De berin graast rustig verder zodat we op de eerste rij van een vertoning van National Geographic zitten, maar dan in het echt. Gewoon geweldig.

De Denaina van Kenai Fjords Tour vaart langzaam uit de haven van Seward om vervolgens vaart te zetten naar het Kenai Fjords National Park. De ervaren kapitein gidst ons langs diepe fjorden en hoge bergpieken, toont ons zeeotters en zeeleeuwen en neemt ons mee naar de Holgategletsjer. De stilte wordt enkel verstoord door het scheuren en kraken van de ijsmassa of door brokken ijs die in de baai storten. Voordien volgde een familie orka's onze boot. De dieren komen aan de oppervlakte en laten hun grote vinnen zien om vervolgens weer enkele minuten onder te duiken. We slaan met veel plezier en opwinding dit geweldig tafereel gade. Plots duiken drie orka's net langs de boot aan de oppervlakte om met de zware plons terug het schuimende water in te duiken. Betoverd door al deze schoonheid bereiken we terug ons startpunt, de haven van Sward.
We hebben nog niet genoeg van de gletsjers. Even voor Seward draaien we de Herman Leirer Road op. We volgen de vijftien kilometer lange weg tot aan de Exit Glacier, een geweldige uitloper in de Kenai Mountains. Het ijsveld (vijftig kilometer lang, vijfendertig kilometer breed) is één van de grootste gletsjergebieden van de VS. Vanaf het parkeerterrein, dat eivol met 4x4, mobile homes en pick-ups staat, is het een tiental minuten wandelen tot aan de voet van de glinsterende ijsreus. Op de achtergrond horen we het gekraak van het ijs. De zon staat nog hoog aan de hemel en tovert de gletsjer om in een betoverend fotoparadijs. We maken een lange wandeling en staan oog in oog met het blauwe ijs van de gletsjer.
Onze trektocht zit er op. We trekken via Portage, waar we de laatste nacht in onze mobilhome doorbrengen, terug naar Anchorage, waar we met Alaskan Airlines naar Juneau vliegen.

We ontdekken Juneau, de piepkleine hoofdstad van Alaska. De stad werd in oktober 1880 gesticht door Richard T. Harris en Joseph Juneau. De nederzetting was de uitvalsbasis voor goudzoekers, die in de uithoek van de VS hun geluk beproefden. De stad werd in het begin Harrisburg genoemd, maar omdat de stichter zijn eigen vriendjes gul bedeelde ten nadele van de andere inwoners werd de stad tot Juneau, de naam van de andere stichter, omgedoopt.
Toen in 1959 Alaska als vijftigste staat van de VS erkend werd, werd Juneau tot hoofdstad uitgeroepen. De stad teert nu vooral op toerisme en de verkoop van juwelen. Daarnaast is visvangst en zelfs de mijnindustrie een grote werkgever in het zuidoosten van Alaska.
Wolken hangen diep in de zee-engte en geeft de stad een wat mistroostig uitzicht. Oude houten gebouwen zijn charmant tenzij ze tot krotten vervallen zijn, wat buiten het kleine stadscentrum veelal het geval is.
De bereidwillige garçon van Stacy's King Crab Shack demonstreert hoe we de king crab uit de schaal halen. Het zachte, witte krabvlees smaakt verrukkelijk.
In de (late) namiddag gaan we aan boord van de Safari Explorer. We maken kennis met de bemanning en medepassagiers en varen de haven uit.

Twee dagen brengen we door in een adembenemende omgeving van enorme gletsjers en ijsvelden, omringd door fjorden, baaien, getijde wateren, meren en majestueuze bergen van het Glacier Bay National Park. De Safari Explorer glijdt langs South Marble Island waar we papegaaiduikers en andere vogels spotten. We gaan voor anker bij de Lamplughgletsjer waar we de kajaks te water laten. We peddelen door ijsklompen op het zilte, ijskoude water en varen langs de zestig meter hoge blauwwitte ijsmassa.
In de namiddag houden we halt bij de John Hopkinsgletsjer op het einde van een lange baai. Het is er muisstil, een stilte die slechts onderbroken wordt door het gekrijs van een Amerikaanse zeearend of door een donderend geraas van afkalvende brokken ijs. In de verte zien we bultrugwalvissen, die water als een stoomgordijn naar boven spuiten.
Onze eerste dag aan boord sluiten we af met een verrukkelijk diner terwijl we de andere medepassagiers beter leren kennen. Boeiende reisverhalen worden uitgewisseld terwijl we tot de late avond bij een glas wijn praten over koetjes en kalfjes.
De volgende ochtend vullen nevel en laaghangende wolken de baai. Typisch augustusweer, vertelt de kapitein ons. In de voormiddag gaan sommige passagiers in kleine bootjes te water om de baai te bevaren. Wij gaan op zoek naar otters in onze kajak, begeleid door de ervaren gidsen van Un-Cruise Safaris. Naast de bijzondere schichtige zeeleeuwen zien we tal van Amerikaanse zeearenden. Deze koninklijke dieren nesten in de bomen aan de rand van de oevers. Er blaast een hevige wind in de baai van Beartrack Cove en we hebben al onze kracht nodig om terug ons schip te bereiken, de sterke zeestroom en golven trotserend.
's Namiddag wandelen we in Bartlett Cove nabij het Visitor's Center van het Glacier Bay NP. Tijdens de wandeling in het betoverende bos met vele naaldbomen en olijfgroene mossen maken we beter kennis met Anna, een Deense die met haar Amerikaanse man in Houston woont. We zijn net voor de avondklok terug aan boord en zetten onze gezellige babbel verder aan tafel tijdens het diner.

Het is schitterend weer. De zon doorklieft de grijze wolkenmassa en kleurt de hemel blauw. We varen via de Icy Strait langs de vele watervallen van Chichagof Island. We laten ons verbazen door het geweldig uitzicht van de ongereptheid van Alaska.
In Hanus Bay gaan we aan wal voor een lange wandeling naar het Evameer. We trekken door een dicht naaldwoud, met immense dennen. Mossen bedekken gevelde bomen overvloedig terwijl struiken met rode en blauwe bessen welig groeien. Zwammen poppen uit de grond en gedijen uitstekend in de sompige ondergrond. Het meer is feeëriek mooi, badend in de nevel.
In Kashnyku Bay bewonderen we een fraaie waterval alvorens we aan wal stappen. Beren jagen aan de rivier op zalm. Een tiental jonge bruine beren hebben zich verzameld om hun wintervet op te bouwen. Ze jagen nog wat onhandig op de roze zalmen die tegen de stroom op zwemmen. De jonge beren dulden elkaars gezelschap, vertelt onze gids. Volwassen exemplaren zouden elkaar om dit territorium bekampen. De bruine kustberen zijn van dezelfde familie als de grizzly, die in Denali National Park leven. Meer beren verzamelen aan de rivier, sommige via de oever, andere zwemmend in het ijskoude gletsjerwater. Het is een fantastisch schouwspel, waar we niet genoeg van krijgen. Een berin en drie welpen vertoont zich even maar verdwijnt al snel achter een dennenbosje. De welpen volgen speels hun moeder.Als ze verdwenen zijn in het dichte naaldbos keren we terug naar onze boot. Terwijl we van de oever wegvaren blikken we voor een (aller)laatste keer terug. De berin en haar drie welpen komen uit het naaldbos en wandelen over de oever waar wij enkele minuten voordien aan boord van ons bootje zijn gegaan. Het is een bijzondere mooie epiloog van een fantastische namiddag.De volgende dag varen we verder door de Chatham Strait naar het zuiden en gaan voor anker in de smalle Patterson Bay. Op het einde van de fjord stromen twee bergrivieren kabbelend in de baai. De steile wanden zijn het ideale decor voor talloze (kleine) watervallen. Het zoete berg- en gletsjerwater vermengt zich met het zilte zeewater, wat een uitzonderlijke vegetatie voorbrengt. We gaan te water met een zodiak zodat we sneller dan met de kajak de omgeving kunnen verkennen. Aansluitend kiezen we voor een half uurtje spelevaren op het rustige water van de bijzonder mooie en rustige baai.

Tegen de middag bereiken we Adolphus Point waar we op jacht gaan naar bultrugwalvissen. We zien de eerste reuzen van de zee. Luid proesten ze het water uit het neusgat op de top van de kop, een metershoge waternevel als gevolg. Alvorens ze voor enkele minuten in de diepte duiken tonen ze hun rugvin en verdwijnt de staart loodrecht in het bubbelende water. We nemen spectaculaire plaatjes. Sarah en Alexe beantwoorden onze vragen en tonen waaruit het voedsel (voornamelijk plankton) van deze reuzegrote dieren bestaat.
We zetten stoom naar Frederick Sound, een brede zee-engte tussen het vasteland en Admiral Island. Dolfijnen (Phocoenoides dalli) rijden voor de boeg mee op de deining van ons schip. De snelheid ligt echter te laag om de geestige beestjes lang te boeien. Weg zijn ze, zwiepend met hun sterke staartvin.
De bultrugwalvissen schieten opnieuw in actie. Tientallen dieren zwemmen in de brede zee-engte van Frederick Sound, op zoek naar voedsel. Deze bultrugwalvissen zakken in de zomer af naar Alaska om vet te kweken, terwijl ze in Hawaii overwinteren.
's Avonds hebben we een boeiend gesprek met Yvonne en Lindsay, een gezellig Australisch koppel, en Elizabeth en Dave, al even charmante mensen. We praatten honderduit over politiek, reizen, het Belgische en Amerikaanse belastingsysteem, de terroristische aanslagen in Brussel en Frankrijk en veel meer.
De ochtendzon laat het water van Port Houghton glinsteren, terwijl de omgeving zilver kleurt. Met de skiff varen we door een smal kanaal. Het meer is spiegelglad terwijl de skiff langzaam erover glijdt. Zeeleeuwen vluchten in het water als we naderen, terwijl Amerikaanse zeearenden zalm vangen en een zwarte beer ons van de oever begroet.
's Namiddag zet de kapitein het steven terug richting Frederick Sound waar tientallen bultrugwalvissen op zoek zijn naar voedsel. De dieren duiken de diepte in en laten hun zwart-witte staartvin schitteren in de gulle zon. Ze storen zich absoluut niet aan onze aanwezigheid en duiken, luid proestend, voor de boeg van het schip op.
In de late namiddag aperitieven we op de oever van een kleine baai. We wandelen op het steenstrand dat bezaaid ligt met schelpen, terwijl de crew van de Safari Explorer het kampvuur opstookt en hapjes en drank aanrukt. 's Avonds klinken we met champagne op de dertigste huwelijksverjaardag van Mark en Sharon en sluiten we een schitterende dag af onder het betoverende licht van de volle maan.

Vandaag bezoeken we het indrukwekkende fjord van Endicott Arm. De varen de baai binnen via Ford's Terror. Langs de hellingen van de hoge bergen storten vele watervallen zich naar beneden. Tracy Arm is één van beide fjorden die we vandaag bezoeken. Het is er adembenemend mooi.
Het hoogtepunt van deze dag ligt aan het einde van Endicott Arm. Tussen de hoge, besneeuwde bergpieken zit de Dawesgletsjer geprangd. De kapitein oordeelt dat kajakken door de hevige wind (negen knopen) te gevaarlijk is zodat iedereen het fjord met de zodiak aanvalt. Wij manoeuvreren langs de talloze ijsschotsen, afgekalfd van de gletsjer die torenhoog en hemelsblauw boven het donkere zee water uittorent. De gids stuurt het rubberen bootje langs de ijsmuur.
En dan is het tijd voor de ijsbeerplons. Alle passagiers zijn op het achtersteven van de Safari Explore verzameld om de vier dappere ijsberen aan te moedigen. Bibberend van de kou, bevend van de spanning sta ik op de boord van het schip. Onder luid applaus spring ik onvervaard achterwaarts. Ik voel het ijskoude gletsjerwater. Mijn huid tintelt. Twee armslagen zijn voldoende om de ladder te bereiken. Het is zalig, ik voel geen koude. Euforisch klim ik terug aan boord. Dan voel ik de koude tot in elke vezel van mijn lichaam. Ik haast me naar de jacuzzi. Het water lijkt wel te koken, zo heet. Eens ondergedompeld overvalt me een behaaglijke warmte. Fysisch én geestelijk. Martine komt eraan. Ik ben blij dat ik heb durven springen, zij is eerder blij dat er niets gebeurd is.
We gaan voor anker in Taku Harbor voor het afscheidsdiner. De bemanning is in het restaurant verzameld. Ze bedanken om ons aan boord te hebben, wij applaudisseren voor hun gastvrijheid en service. We sluiten de avond af met champagne, heerlijke zalm en een presentatie van de mooiste en leukste foto's van onze cruise door Southeast Alaska.
Na de laatste nacht aan boord van de Safari Explorer en een lekker ontbijt nemen we afscheid van onze medereizigers. We verlaten Juneau niet zonder nogmaals van de verrukkelijke king crab van Stacy's King Crab Shack te smullen. Aansluitend reppen we ons naar de luchthaven voor de vlucht naar Seattle.
Goodbye, Alaska.